Yaradılıştan buyana, insanoğlunun içinde barındırdığı güzel duyguların yanı sıra içinde bazı kötü duygularında bedenimizi sardığını çoğu zaman farketmeyiz nedense. Halbuki oturupta düşündüğümüzde kin nefret kıskançlık gibi duyguların bedenimize ve ruhumuza ne kadarda zarar verdiğini görürüz. İşte bu şiiri bu yüzden çok severim ve okunduğunda ne kadarda doğru dediğimiz yerler olacaktır
Ve aslında içimizde çokça yer alan o güzel duyguların üstünü nekadarda örttüğümüzü onları derhal dışarı çıkarmamız gerektiğini anlayacağız ne güzelde diyor Can Dündar şiirinde;
Temizlik yaptım bugün. Bahar temizliği.
Neşe ektim hoşgörü güven sevgi ektim..............
BAHAR TEMİZLİĞİ
Temizlik yaptım bugün..
Hem de tüm benliğimde.
Bütün kaslarımı sinirlerimi kemiklerimi hatta kanımı bile temizledim.
En küçük yerlerine kıvrımlarına girmiş sinmiş tüm pislikleri attım.
Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce.
Görmenizi isterdim.Nasıl da çok yer kaplıyorlarmış inanmazsınız.
Bağışlamayı yerleştirdim yerine özenle.Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarını.
Her yere görebildiğim göremediğim her yere serptim.
Atarken kırgınlıklarımı bakmadım neydi onlar diye.
Geçmişimden de bir parça kalsın istemiyordum.
Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanası.
Bakmadım merak da etmedim.
Bağışlamayı ekerken tekrar kırılmaktan korkuyordum belki.
Kıskançlığımı çıkardım. Meğer ben ne az kıskançmışım.
Çok kolay oldu. Sevindim.
Sanki kaybetmiş bir eşyamı bulmuş gibi oldum.
Çok şükür ki kin ve nefret yoktu yüreğimde.Nasıl temizlerdim hiç bilmiyorum.
Sıra korkularıma gelmişti. Çıkarmaya bile korktum önce. Nede çok alışmışım onlarla yaşamaya.
Bunca acı ve endişeye nasıl alışılır? İçten içe bir sevgi nasıl duyulur anlayamadım.
Yerini toprağını sevmiş mor bir menekşeydiler.E… ne de olsa iyi bakmıştım onlara.
Her gün yeni yeni korkular ekleyip endişelerimle sulamıştım.
Mutluluklarımı ümitlerimi ne de çok ihmal ettiğimi anladım o an. Bu ilgiyi onlara verseydim her gün onları düşünüp birer
umut daha ekseydim; almadan verip beklemeden sevseydim.
Her şeyden önce içimdeki gücün ve sevginin daha fazla farkında olsaydımböyle bahar temizliklerine ihtiyacım kalmazdı.
Çok zorlandım korkularımla. Birbirlerinin içine halkalar misali girmişlerdi.Kenetlenmişlerdi adeta.
Ama onları da sevgiyle çıkardım.Bir bebek şefkatiyle öperek severek okşayarak.
Ve onları yaşamaktan hem de bir zamanlar bir kabus gibi yaşamaktan pişmanlık duymadan çıkardım. .
Kızsaydım onlara bağırıp çağırsaydımyine dönüp dolaşıp geleceklerini biliyordum.
Güzel kokular geliyor içimden.
Saçlarım hep parlak gibi dururdu ama parlak değilmiş.
Ellerim her zamankinden daha yumuşak tenim hiç olmadığı kadar duru
Bir su gibi sesim.
Temizlik yaptım bugün. Bahar temizliği.
Neşe ektim hoşgörü güven sevgi ektim.
Almadan vermeyisevilmeden de sevmeyi paylaşmayı ektim.
Sağlık ektim bol sıhhat…
Korkusuzlukları ektim alabildiğine…
Saatlerce ektim korkusuzluğu…
Çılgınlık ektim doğallık. Sonsuzluk…
Bağışlama ektim.
Aşk ektim her hücreme.
Coşku heyecan sessizlik ektim.
Tüm güzel fikirler sessizken geliyor bana…
Kabullenme ektim. Başeğme değil. Olduğu gibi kabullenme
Temizlik yaptım bugün..
Hem de tüm benliğimde.
Bütün kaslarımı sinirlerimi kemiklerimi hatta kanımı bile temizledim.
En küçük yerlerine kıvrımlarına girmiş sinmiş tüm pislikleri attım.
Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce.
Görmenizi isterdim.Nasıl da çok yer kaplıyorlarmış inanmazsınız.
Bağışlamayı yerleştirdim yerine özenle.Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarını.
Her yere görebildiğim göremediğim her yere serptim.
Atarken kırgınlıklarımı bakmadım neydi onlar diye.
Geçmişimden de bir parça kalsın istemiyordum.
Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanası.
Bakmadım merak da etmedim.
Bağışlamayı ekerken tekrar kırılmaktan korkuyordum belki.
Kıskançlığımı çıkardım. Meğer ben ne az kıskançmışım.
Çok kolay oldu. Sevindim.
Sanki kaybetmiş bir eşyamı bulmuş gibi oldum.
Çok şükür ki kin ve nefret yoktu yüreğimde.Nasıl temizlerdim hiç bilmiyorum.
Sıra korkularıma gelmişti. Çıkarmaya bile korktum önce. Nede çok alışmışım onlarla yaşamaya.
Bunca acı ve endişeye nasıl alışılır? İçten içe bir sevgi nasıl duyulur anlayamadım.
Yerini toprağını sevmiş mor bir menekşeydiler.E… ne de olsa iyi bakmıştım onlara.
Her gün yeni yeni korkular ekleyip endişelerimle sulamıştım.
Mutluluklarımı ümitlerimi ne de çok ihmal ettiğimi anladım o an. Bu ilgiyi onlara verseydim her gün onları düşünüp birer
umut daha ekseydim; almadan verip beklemeden sevseydim.
Her şeyden önce içimdeki gücün ve sevginin daha fazla farkında olsaydımböyle bahar temizliklerine ihtiyacım kalmazdı.
Çok zorlandım korkularımla. Birbirlerinin içine halkalar misali girmişlerdi.Kenetlenmişlerdi adeta.
Ama onları da sevgiyle çıkardım.Bir bebek şefkatiyle öperek severek okşayarak.
Ve onları yaşamaktan hem de bir zamanlar bir kabus gibi yaşamaktan pişmanlık duymadan çıkardım. .
Kızsaydım onlara bağırıp çağırsaydımyine dönüp dolaşıp geleceklerini biliyordum.
Güzel kokular geliyor içimden.
Saçlarım hep parlak gibi dururdu ama parlak değilmiş.
Ellerim her zamankinden daha yumuşak tenim hiç olmadığı kadar duru
Bir su gibi sesim.
Temizlik yaptım bugün. Bahar temizliği.
Neşe ektim hoşgörü güven sevgi ektim.
Almadan vermeyisevilmeden de sevmeyi paylaşmayı ektim.
Sağlık ektim bol sıhhat…
Korkusuzlukları ektim alabildiğine…
Saatlerce ektim korkusuzluğu…
Çılgınlık ektim doğallık. Sonsuzluk…
Bağışlama ektim.
Aşk ektim her hücreme.
Coşku heyecan sessizlik ektim.
Tüm güzel fikirler sessizken geliyor bana…
Kabullenme ektim. Başeğme değil. Olduğu gibi kabullenme
