Bayram Tadında....

Benim çocukluğumda bayramlar kışa denk gelirdi..

Bayram sabahı soğuk bir odaya uyanmazdım hiç. Sobamız yanmış ve kahvaltımız hazırlanmış olurdu. İki büklüm otururduk hazırlanmış yer sofrasına.. Babam büyük olduğu için amcamları çağırırdık bayram kahvaltısına. Henüz sofradan kalkar kalkmaz giyinmek ise şeker tadında bir mutluluktu..
Artık bayramlarda gidecek kimsecikleri bulamaz olduk. Bayramlar yaza geliyor ve tatile çıkıyor çoğu insan.. Ailelere bakıyorum anne baba büyüklerin ellerini öpmeye gidiyor yanlarında çocukları yok. Ya internet cafede, yada arkadaşlarıyla gezmede... 

Oysa biz dizilirdik annemin babamın yanına, önce büyüklere giderdik. Elimizde poşetlerle şeker versin isterdik. Şekere sevinirdik ama harçlık alınca başka bir mutllu olurduk.. 

Bayram kavramını unuttuk mu acaba. Ramazandan sonra tatil kaçamağı yapmak için bulunmadık bir fırsat olarak mı görüyoruz yoksa... 

Onu bunu bilmem de, bayram sabahları başka kokardı sokaklar.. Çocuklar bayramlıkları görünmeyecek diye mont giymek istemezlerdi, kız kaçıran patlatırdı oğlanlar.. Gezilmedik kapı kalmazdı mahallemizde.. Kapılar sonuna kadar açılırdı. Baklava yemekten dişlerimiz acırdı. Ellerimizdeki kolanya kokusu limon ve tütünle karışırdı.. Dayanılmaz bir koku çıksada ortaya biz severdik bayramları..

Bu aralar çocukluğuma nedense özlem duyar oldum. Tadı yok belki hiçbirşeyin..
Yine de mutlu bayramlar herkese...

Selam vu dua ile...
Orjinal Köşe Yazısına Git