Ayşe ÖZKAN
Tarih: 18.06.2015 00:22
BUCAK HAYATIN UÇSUZLUĞU
'Hayatla didişiyorum.” diyorum,
Hâlimi soranlara…
Bazen bir umutla beni kandıran,
Sonunda yine hayallerimi yıkan,
Sonra nasıl oluyorsa yine,
Beni bir girdaba sürüklüyorken bulduğum,
Yalan dolu, acımasız ve ölüm kokar iken,
Bir ceylanın gözlerinde güneşin yansıması kadar,
Bir bebeğin sevgi fısıldayan kalp ritmi gibi,
Son anda uçurumun kenarından kurtarılan kadar,
Güzelliklerle, mutluluk ve heyecanla dolu hayat…
Hesap defterinde gözyaşlarımla borçlanan hayat,
Birkaç gülümseyişimle zaman zaman,
Borcunu kapatmaya çalışan fakir hayat…
Neden sende yaşıyoruz ki bilmem?
Sen bizde yaşasan diyorum, ne dersin?
Böylece kira derdinde olmaz,
Bize olan borçlarında…
Nesin sen hayat?
Hem öylesin hem böyle…
Yok mu tam bir tanımın?
Yoksa sen her şey misin?
Her şey sen olamazsın ki…
Bilmediğimiz çok şeyi barındıran sen,
Bazen bir uçurumda bazen kör bir kurşunla,
Bazen rahat bir uykuda hiç olabilirsin…
Biliyor musun, çok ilginç gelecek sana ama…
Ben yine de her sabah,
Sana sunulan bir hediye olduğumu düşünerek,
Süslenip çıkıyorum evden.
Ya sen…
Sen ne yapıyorsun benim için,
Hadi anlat hayat sende sıra…
Göster bundan sonra,
Benim için yaptıklarını bana,
Saat şimdide, yer her yerde…
AYŞE ÖZKAN
Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —
