Gül Ateşe Düştü

GÜL ATEŞE DÜŞTÜ
Geceler aleni yalnızlığımın mor suretidir
Biten bir umudun sürüklendiği sığınakta
Belki de buz ve ateşe yolculuktur
Hangi acı bıraktığımız yerde kaldı
Benim tanığı / ömrümün
Keskin bir ayaz kış artığında
Kardelenin ömrü zemheriye düştü
Odun ateşi ısıtmadı / sözcükler suskun
Elimdeki elsizliğin göğsümdeki kurşundan beter
Gül ateşe düştü
İçimin yurtsuz gezgini düşlerim
Gelecek / bir rüyanın anısıdır sadece
Hep bir dost eli, varla yok arası
Islak bir bulutun altında
Seninle dopdolu yalnızlığım
Kimsesiz elim / sessiz çığlığım
Beni yetim bırakan gülüşün
Gelmedin dost
Gelmedin ya
Sulara gömüldü kirpiklerim
Dalgaların sesine bırakıp kendimi
Adını suya yazdım
Çiçeğin çiçeğe bakışı gibi ılık
Aşkın en sıcak mevsiminde
Ben seninle şiirlerimde seviştim

Nail Yavuz / İzmir, Mayıs 2005