UMUT… Hiç bitmeyen bahar mevsimidir… İçinde kar da yağar fırtına da kopar… Ama yine de çiçekler açmaya devam eder hep… Siz beni her güldüğümde mutlu mu sanıyorsun demiş böyle insanlara…
Şu fani dünyada herkesin hikâyesi farklıdır:
Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı, bir hüznü…
Böyle durumları yaşayan insanın neler çektiğini nerden bilebilirsiniz ki..?
İçinde yüreğinde yaşattığı insandan, her an acı sözleri duyduğu halde onu bir türlü koparıp atamıyorsa, onu uğurlayamıyorsa yüreğinden, yenik düşüyorsa duygularına…
Böyle bir sınavı kaybediyorsa, ne kadar zor bir durumdur...
Hele de o insan defalarca yara almışsa, kalbi kırılmış bir insanla Konuşmak dikkat ister... Hangi cümle, hangi kelime, kırıklarını sızlatır bilemezsiniz...
Bilemezsiniz kaç kez tökezlediğini... Kaç kez düşüp düşüp, kalbini kanattığını... Cesaret ister, sabır ister, dikkat ister, bir daha kırmadan...
Kalbi kırılmış bir insanı, sevmek Yürek ister..!
Kalbi kırılmış insan, susuyorsa edebinden ve sabrındandır… Suskunluğu kimseye cesaret vermesin. Yani susuyorsa aptal değildir… Bazen susmak, söylenen bir sürü sözden çok daha fazlasını ifade eder.
Edepli edebinden susar, edepsizde ben susturdum zanneder...
Bir insanın her şeyini çalın ama sakın ola, bir kişinin tertemiz kalbinden duygularını, umutlarını, güvenini, hayallerini, yarınlarını, yıllarını çalmayın...
Böyle duygusal olan insanların ahını almayın... Sanmayın ki unutulur sanmayın ki ettikleriniz yanınıza kalır..
Kul unutur ama, YARADAN asla unutmaz..
UMUT… Hiç bitmeyen bahar mevsimidir…İçinde kar da yağar fırtına da kopar… Ama yine de çiçekler açmaya devam eder hep… Siz beni her güldüğümde mutlu mu sanıyorsun demiş böyle insanlara…
