Kuşlar ve Özgürlük

Özgür olma arzusu ruhunda var insanın..
Özgür olduğunu düşündüğü herşeye özenir..
Kuşlar mesela en önce akla gelenlerden..
Sahi göründükleri kadar özgür mü kuşlar?
Ordan oraya konup durunca mı öyle  oluyorlar?
Yüksekler de gezince yada?
Ben hiç kuşlara özenmedim..
Benim ruhum hep özgür..
Onların  uçup, yer değiştirmelerinden haz alacakları akl-i iradeleri yok ki?
Yani şurdan şuraya kondu diye sevinemiyor ki..
Oysa ben istediğim anda istediğim yerde bulunabilir ve bundan dolayı dışarıdan görenin bile hissedebileceği gülümsemeler gösterebilirim..
Ne güzel insan olmak..
Elindeki imkanların kıymetini bilmek..
Hep olmayanı istemek ve şikayet ruhumuzda var..
Bu yüzden sırra ermişler 'toprak doyurur ancak' demişler..
Toprağa gelmeden sevinemez miyiz, var olan nimetlerimize?
Hiç başka misale gerek yok, ışık hızından hızlı geziyor ruhumuz alemde..
İstediğin anda, istediğin yerde, istediğinle birlikte..
Ya bu halet verilmeseydi bize?
Kuşlara mı özenirdik yine?
Bedenin gitmesi midir gerçekten bir yere varmak?
Yada birine..
O zaman kalpler birbirini nasıl hissedecekti gitmeden..
Nasıl diyecektik 'bugün hep aklımdaydın'
Ve nasıl cevap alacaktık 'aa sende'..
Duyunca nasıl mutlu olacaktık?
Özlemlerin aynı anda oluşup, aynı anlarda dile getirildiğine nasıl sevinirdik eğer, her an kavuşuyor olsaydık?
Halbuki kalb özlenmek ister..
Öyle ki bunu duymak, bu istekle zor şartların aşılma çabasıdır mutlu eden..
Öyle her an istediğimiz gelseydi, mutlu olmazdık zaten..
Kuş gibi konsaydı sevdiklerimiz pencereye anında, özlemek ve kavuşmak hazzı da olmazdı..
Oysa susamaktır suyun lezzeti..
Yoksa tadı yok suyun,tek başına lezzettsiz ..
İhtiyaç hissedildiğinde, hele de biraz gecikmişse kana kana içmek..

Kuşlar diyorum kuşlar..
Ne yapayım heyecanla konup durmalarını?
Ben gibi özgür, ben gibi şuurlu olmadıktan sonra..

Koloniler halinde gezmeleri çok etkiler beni..
Nasıl da itaatliler?
Hiç ayrılmadan sürüden..
Güya her yere özgürce konabilirken,onlar itaati seçtiler..
Haklarına hayırlı olduğunu  idrak ettiler..
Küçücük idrakleriyle büyük itaat ettiler ve ediyorlar.. Nesilden nesile,öğretilmişçesine..
İlla özeneceksek işte bu vasiflar bize örnek..
Demiyorlar biz özgürüz, grup gezmek kısıtlar..
İtaat de itaat..

Kendimizi sorgulayalım ne olur?
Her istediğimiz hayırlı değil bize..
Yaradan biliyor ihtiyaçlarımızı..
Başımızda iki göz varsa ve arkada bir göz daha yoksa bunlar yeter olduğu içindir..
Hala 'şuyum da eksik, bunu yapamıyorum, boyum şu kadar olsa, gözüm bu renk ' gibi özenti hallerden uzak duralım..
Razı oluş varya, itaaat, kuşlardan örnek alalım..




Orjinal Köşe Yazısına Git