Parkta arkadaşlarımla piknik yaparken, bakıcılığını yaptığı Suudlu çocukları oynatan Filipinli bayana bakarak bir arkadaşım şöyle söyledi “Bizim de gelirimiz olsa, şöyle hizmetliler kiralardık kendimize. Oh ne rahat iş yok, güç yok”. Bu sözleri duyunca ona şaşkınlık içinde şöyle dedim , “neden biz onları hizmetli yapıyoruz, onların geliri çok olsun onlar bizi hizmetli yapsınlar. “
Aldığım yanıt daha da şaşırtıcı idi. “ Ama, bir de gerçekler var, bizim gelir düzeyimizle onlarınki arasında çok fark var. Biz zengin olmaya onlardan yakınız”.
Bu olay beni bir kaç sene öncesinde çok samimi olduğum hukukçu bir akrabamla, bizim köyün bir kilometre yukarısına baraj yapılıp yapılmaması ile ilgili yaptığımız bir tartışmaya götürdü. Köye baraj yapılmasına karşı olan akrabama,”kardeşim, sen avukat adamsın, baraj yapılmasını neden istemiyorsun, eğer gerçekten barajın yapılmasıyla sıkıntı olacaksa hep beraber bu barajı yaptırmamaya çalışalım” dedim. O da, “ yazın gençler ırmakta yüzüyor, ben bu köye bu ırmak için geliyorum” dedi. Ben “memleket bundan faydalanacaksa bırak yüzmeyiverelim” dedim. Sonra, baraj göçerse risk olur, köy sular altında kalır, bunun yerine köyün hemen aşağısından yapılsa daha iyi olacağını söyledi. Ben de onun düşünlerine katılırken, köyün hemen karşısındaki bağlarımıza, teknelerle gitme , barajda balık avlama hayali bile kurdum. Ancak, bu hayal uzun sürmedi. Aklıma, hemen dört kilometre yakınımızdaki köy geldi. “Ama, dedim “Bu baraj patlarsa, yan köy bizden daha kötü etkilenir”. Aldığım yanıt, “aman kim umursar yan köyü” oldu.
Sevgili, saygıdeğer okurum!
Bu iki olayı okurken ne düşündüğünüzü bilemiyorum. Ama, ben sorular sormak istiyorum.
Açıkçası insanın kendisi için bir şey istemesi kadar doğal bir şey yok, ama bu istek başkaları için neden içimizden gelmiyor!
İnsanın kendini sevmesi güzel, neden bir başkasını kendimiz kadar sevemiyoruz?
Kendimizi severken, insanların hepsi bizim gibi olsa onları da sevebilir miyiz?
Neden kendimizi bir başkasından hep üstün görüyoruz? Sahi nedir sizi bir Filipinliden üstün kılan?
Neden rahatımız başkalarının rahatsızlığı üzerine kurulu? Hep beraber rahat olmamız mümkün mü?
Değilse, rahatsız olmaya ne kadar hazırız, ne kadar razıyız rahatsız edilmeye!
Rahat olmak için ne kadar çalışıyoruz, rahat olmayı ne kadar hak ediyoruz?
Sahi nasıl olmalı dünya! Hep biz mi olmalıyız kazanan?
Hep biz mi olmalıyız hizmet edilen?
Ne kadar hizmet etmek istiyoruz, ne kadar hizmet ediyoruz?
Başkalarının büyük karını kendi küçük zararımıza ne kadar tercih edebiliyoruz?
