Sen Uyurken Bu Gece Daha Kaç Kişi Ölecek?

Dünya kaynıyor...
Setler kuruldu. Yeni senaryolar yazılıyor. Oyuncular hazır kıta oynuyor ve siz uyurken bu gece bir kişi daha ölüyor. Dünyanın herhangi bir yerinde, belki Filistin' de belki Libya' da, belki de Kongo' da kim bilir?
Belki bir adam; hayalleri var, eşi var, çocukları var. Belki bir kadın; aşık, evlenmek üzere. Belki bir çocuk; elinde oyuncağı öylece...
Kim olduğu önemli mi o kadar? Sonuçta bir insan nefes alıyor, senin benim gibi. Allah'ın ona verdiği hayatı yaşamaya çalışıyor ve birileri gelip onun yaşama hakkını elinden alıyor. Sebebi ne olursa olsun, hangi neden bir insanı öldürmeyi haklı kılabilir ki?
Savaşlar durmuyor...
Orada, arkanda, aşağıda bir yerlerde bir insan daha ölüyor. Savaşın tüm acımasızlığı ben bu satırları rahat rahat evimde yazarken, birilerinin üzerine belki  bir füze, belki de bir mermi olarak düşüyor ve en kutsal hakkını umarsızca elinden alıyor!
Zaman duruyor, saatler ölüme çalıyor ve bir masum insan daha son nefesini veriyor.
Düşün biraz...
Sen uyurken bu gece daha kaç kişi ölecek?
Düşün biraz...
Ey insanoğlu! Sayısını bilmek zor olsa da bari şunu düşün!
Savaş haklı bir nedene sahip olsa dahi ki bu çok zor bir ihtimal,  masumları öldürmeyi haklı göstermez, göstermemeli...
Dünya kuruldu kurulalı, savaşlar hep oldu ve ne yazık ki olmaya da devam edecek gibi görünüyor.
Sıcak ve korunaklı mekanlarımızda; top,tank,uçak,füze vb. seslerden uzaktayız. Medyanın bize haber verdiği kadar yakınımızda olan savaşları takip ediyoruz belki de etmiyoruz. Bir gerçek daha var; biz insanlar bu ''savaş'' denen saçmalığa karşı olduğumuzu göstermek için ne yapıyoruz?  Sen de bir kez düşün bu kısacık yazıyı. Bil ki; yazı kısa evet ama savaşların aldığı masum canların hayatları kadar kısa!
Sadece düşün...
Yazımın sonunda seni, kendimi ve düşünen herkesi Pulitzer ödüllü Amerikalı bir yazarın sözleriyle baş başa bırakmak isterim:

“Savaşma arzusu güçlü ve ölümcül bir bağımlılıktır. Savaş bir uyuşturucudur.”  — Chris Hedges

Savaşa hayır!

Sevgiyle kalın...