Hafta sonu 'doğaya çıkacak' bir arkadaşa mektup!

Her yanı güvenlik cepleriyle dolu pantolon ve yeleğini giydin! Ayaklarına nemi, teri dışarı atan, bol bağcıklı yürüyüş botlarını geçirdin!
Kamp malzemelerini de yanına aldın ve oturduğun şehirden birkaç yüz kilometre uzakta kayın ağaçlarıyla dolu yemyeşil bir ormanın içine daldın!
Hiç fena bir seçim değil!
Deniz kıyısında saatlerce güneşleneceğine dağlarda, bayırlarda dolaşmayı seçtin!
Hatta hafiften NTV'deki 'Doğada Tek Başına' belgeseline özeniyorsun! Bir iki çekirgeyi midene indirme niyetindesin!
İyi yaptın, güzel yaptın! Geceleri nasılsa yakınlardaki bir otele dönecek, sabahları güzel bir kahvaltı çekeceksin!

Peki bunların sonunda ne olacak?
Hep lafını ettiğin gibi 'doğayla bütünleşecek' misin gerçekten? İmkânsız bu! Sen 'işi gücü' olan modern bir insansın!
Ama şu kesin! Kendini bir süre çok sıkı bir 'doğasever' olarak hissedeceksin!
Elbette ara sıra 'şu yürüdüğüm patikalardan keşke bir atv ile geçseydim, daha zevkli olurdu' diye içinden geçirdiğini ve seneye aynı parkuru ağaç köklerini ezerek de olsa, bu motorlu araçlarla geçmeyi planladığını şimdilik kimselere itiraf etmeyeceksin!
Fakat senden rica ediyorum...
Dolaştığın yerlerde ağaçları, çiçekleri, kuşları, böcekleri, sesleri sevdin diye...
Ne olur çevreci kesilme başımıza!
O başka bir şey çünkü!


Yazının devamını okumak için tıklayın

Orjinal Köşe Yazısına Git